Prawo rodzinne jest to wyspecjalizowany dział prawa cywilnego definiujący rodzinę, jej istnienie i funkcjonowanie, stosunki prawne zarówno niemajątkowe i majątkowe wewnątrz rodziny jak i z osobami trzecimi.
Państwo zaczęło ingerować w stosunki rodzinne w XVIII wieku. Powstały na początku XIX wieku, obowiązujący w dużej części Europy (także na terenie Księstwa Warszawskiego) Kodeks Napoleona nie mówił o władzy rodzicielskiej, ale o ojcowskiej. Ojciec miał prawo karcenia domowego (ius castigandi). Od XIX wieku wprowadzono sankcje przeciw nadużywaniu karcenia dzieci.
W Polsce kwestie związane z prawem rodzinnym reguluje Kodeks rodzinny i opiekuńczy, stanowiący niejako uzupełnienie przepisów Kodeksu cywilnego.
Własną regulację praw rodzinnych zawiera również Traktat konstytucyjny UE, gdzie w rozdziale II zawarte zostało prawo do założenia rodziny i zawarcia małżeństwa, zakaz dyskryminacji, różnorodność kulturową, religijną i językową, równouprawnienie kobiet i mężczyzn, prawa dziecka, ochrona życia rodzinnego i zawodowego i tym samym prawa te zostały w sposób znaczący rozwinięte, także z punktu widzenia teorii praw człowieka.
Wobec braku danych statystycznych utrudnione jest pełne oszacowanie skali zjawiska utrudniania ojcom kontaktów z dziećmi. O skali problemu może świadczyć fakt, że do Biura Rzecznika napływa rocznie blisko 50 tys. spraw. Niemal połowa z nich dotyczy kwestii związanych z wikłaniem dziecka w konflikt okołorozwodowy. Aby zwiększyć świadomość społeczną od sześciu lat 25 kwietnia obchodzimy w Polsce Dzień Świadomości Alienacji Rodzicielskiej. Od 2006 roku jest to nieformalne, międzynarodowe święto. W 2009 roku patronat honorowy nad akcją społeczną Dzień Świadomości Alienacji Rodzicielskiej objął Rzecznik Praw Dziecka.
Ścigamy przypadki łamania prawa obywatela przez instytucje państwowe. Prawo jest dla obywatela, nie odwrotnie.
